کارگردان فیلم کوتاه «بی گودی» به عنوان یکی از فیلم‌های حاضر در بخش ملی چهل و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس با اشاره به معضل عدم آموزش صحیح استفاده از منابع مالی در سینمای کوتاه کشور اظهار داشت: به‌نظر من، غیر از هزینه ساخت فیلم که تحت‌تأثیر تورم قرار دارد و مدام افزایش پیدا می‌کند، عوامل دیگری نیز وجود دارند که در سینمای بلند به آن شکل مطرح نیستند. در سینمای بلند معمولاً کسی برای هر جزئی از پروژه هزینه جداگانه مطالبه نمی‌کند و فضای تعامل و همکاری بیشتری وجود دارد. اما در سینمای کوتاه شرایط متفاوت است؛ در سینمای کوتاه برخی از دوستان چنان فشار مالی وارد می‌کنند که به‌نظر می‌رسد نوعی سوءاستفاده شکل گرفته است. البته زحماتشان قابل‌انکار نیست، اما واقعیت این است که فرهنگ صحیح استفاده از منابع مالی هنوز در فضای فیلم کوتاه نهادینه نشده است.

وی افزود: بسیاری از کارگردانان و تهیه‌کنندگان نمی‌دانند چگونه باید منابع مالی خود را مدیریت کنند. معمولاً پیش از شروع پروژه برنامه‌هایی دارند، اما در طول اجرا آن برنامه‌ها تغییر می‌کند. گاهی کارگردان حتی دقیق نمی‌داند قرار است چه نوع فیلمی بسازد یا پروژه‌اش به چه سمتی پیش می‌رود؛ فقط می‌داند چند روز فیلم‌برداری دارد و چند پلان باید بگیرد.

اکبرزاده با بیان این مطلب که به‌نظر من، فیلم‌سازان جوان در حوزه فیلم کوتاه، علاوه بر چالش‌های مالی، باید آموزش‌های لازم در زمینه مدیریت تولید و برنامه‌ریزی مالی را نیز فرا بگیرند و با خودشان صادق‌تر باشند؛ تصریح نمود: چون واقعاً در این فضا فرهنگ مالی مشخصی وجود ندارد. در کل، در سینمای ما هم قانون و نظام مالی شفافی وجود ندارد. هرکس مبلغی را اعلام می‌کند، بدون اینکه معیار مشخصی برای ارزش‌گذاری وجود داشته باشد. در حالی‌که در هنر نمی‌توان قیمت‌گذاری قطعی انجام داد، اما لازم است یک نظام فکری و آموزشی برای مدیریت منابع مالی ایجاد شود. متأسفانه هیچ آموزشی در این زمینه ارائه نمی‌شود و بیشتر افراد تنها به دنبال «کارگردان شدن» هستند، در حالی‌که فضای درآمدزایی در فیلم کوتاه تقریباً وجود ندارد.

کارگردان فیلم های کوتاه «میرآقا» و «مکانیزم دفاعی» با اشاره به فقدان اکران آثار سینمای کوتاه و لزوم تحقق این امر بیان کرد: در مورد بازگشت منابع مالی باید بگویم این مسئله واقعاً در اختیار ما فیلم‌سازان کوتاه نیست. به‌نظر من باید برای آن پروتکل مشخصی تعریف شود. مثلاً فیلم‌هایی که در جشنواره‌ها پذیرفته می‌شوند، بتوانند پس از جشنواره اکران عمومی داشته باشند. پنجاه فیلم برتر جشنواره فیلم کوتاه تهران می‌توانند فضایی مشابه گروه «هنر و تجربه» داشته باشند تا مردم آن‌ها را ببینند و با سینمای کوتاه آشنا شوند.

اکبرزاده اظهار داشت: مشکل اصلی این است که هنوز در ذهن بسیاری از افراد، فیلم کوتاه صرفاً مقدمه‌ای برای ورود به سینمای بلند محسوب می‌شود، در حالی‌که این دو کاملاً متفاوت‌اند و هرکدام هویت مستقل خود را دارند. به‌نظر من، کارگردان فیلم کوتاه باید ذهنش را از نتیجه‌گرایی و بازگشت سرمایه جدا کند. وظیفه‌ی او ساخت و تولید اثر است. ما باید «مولد» باشیم؛ یعنی بسازیم، نه اینکه منتظر باشیم فیلم کوتاه سودآوری داشته باشد. مهم‌ترین بخش کار، خودِ فرایند خلق اثر است.

«مصطفی اکبرزاده رضایی» در پایان این گفت و گو خاطرنشان ساخت: البته واقعیت این است که تولید فیلم کوتاه بسیار دشوار است. اغلب فیلم‌سازان در مراحل ساخت تنها هستند. جمع کردن تیم، تأمین بودجه، رساندن فیلم به جشنواره‌های داخلی یا خارجی، همه‌ی این‌ها کار طاقت‌فرسایی است و همین باعث دل‌زدگی و فرسودگی می‌شود. با این حال، سینمای ایران تا حد زیادی در سطح جهانی شناخته شده و این شناخت فرصتی ارزشمند است که می‌توان از آن استفاده کرد.